μ π λ ε

Ποιήματα που παίρνουν σχήματα, ζωντανεύουν απωθημένα συναισθήματα με πρωταγωνίστριες τη θλίψη μα και μια χαμένη παιδικότητα που κρατά στα χέρια της τη χαρά, την ελπίδα, τη δημιουργικότητα.

 

Σαν άλλο παζλ, το έργο αυτό καθρεφτίζει κάποια απ’ τα κομμάτια μου μαζί με την πρόθεσή μου να τα ενώσω. Όχι για να γίνουν ίδια -­εξάλλου ισότητα δεν σημαίνει ομοιότητα-­ αλλά για να συναντήσουν αφού τη δημιουργήσουν παρέα, την ολότητα και τη μοναδική τους θέση μέσα της. 

 

Λέξεις και σκέψεις, ιστορίες και εμπειρίες, πάθη και λάθη, αμφιθυμία και επιθυμία, νοήματα, αισθήσεις, όνειρα και μνήμες συναντούν τη νερομπογιά και την ξυλομπογιά και εξομολογούνται αλήθειες πλάθοντας έτσι τον τόπο τον κοινό τους.

 

Έχει όνομα και χρώμα «μπλε».

​​

Σύντομα διαθέσιμο.